Voor kinderen
Op de heide van Bergsham bij Garderen ligt een groepje grafheuvels uit de bronstijd (2000-800 voor Chr.) Het volk dat hier leefde, koos dit opvallend hoge punt om zijn doden te begraven. In de overlevering is het al eeuwenlang een plek waar spoken en heidense goden rondwaren.
Bergsham en Wilde Kamp
Nergens anders in Nederland dan op de Veluwe zijn zoveel archeologische sporen in het landschap bewaard gebleven. Dat komt omdat de Veluwe nooit echt in cultuur is gebracht. Voordat het gebied werd bebost, was Bergsham een van de mooiste uitkijkpunten van de noordelijke Veluwe. Hier kon je bij helder weer de Zuiderzee (IJsselmeer) zien liggen. De oude toren van de kerk in Garderen was ooit zelfs een baken voor de schepen op de Zuiderzee. De groepen grafheuvels bij Bergsham en de Wilde Kamp liggen ook op zulke zichtlocaties. De hoge ligging van de heuvels weerspiegelt de status van de mensen die hier werden begraven.
Galgen en spoken
De gebieden waar grafheuvels liggen, zijn vaak plaatsen waar spookverhalen de ronde doen over Germaanse (af)goden die hier werden vereerd. Op de middelste grafheuvel bij Bergsham, de hoogste in het zicht van de weg, stond vele eeuwen lang een galg. En inderdaad: ‘in sommige nachten spookt het er nog behoorlijk en als de maan op de juiste manier schijnt, zijn nog altijd de silhouetten van de gehangenen te zien.’
‘In het geding brengen’
Iets verderop, zo beweerde men aan het eind van de 19e eeuw, waren in het kreupelhout nog sporen te zien van een Germaanse vergaderplaats. Zo’n vergaderplek heette bij de Germanen een ‘ding’. De uitdrukking ‘in het geding brengen’ herinnert daar nog aan. Zo is het gebied rond Bergsham bij uitstek een plek waar (pre)historie en (spook)verhalen elkaar versterken.…
